ชีวิตนักบวช สุขดีที่หนึ่งเลย
วัตถุประสงค์ของการบวชก็เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้
พ้นจากกองทุกข์ เพื่อประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น และประโยชน์แก่ชาวโลก
การบวชอุทิศชีวิตให้กับพระศาสนาของลูกเณรในครั้งนี้เป็นสิ่งที่น่าปีติยินดี
เพราะไม่มีชีวิตใดจะประเสริฐเลิศเท่ากับชีวิตของนักบวซอีกแล้ว
ชีวิตนักบวชเป็นชีวิตสุดท้ายในสังสารวัฏ หลังจากที่เราผ่านชีวิตขึ้น ๆ ลง ๆ
มานับภพนับชาติไม่ถ้วน เดี๋ยวสำเค็ญ เดี๋ยวสบาย เกิดเป็นชนชั้นล่างบ้าง
ชั้นกลางบ้าง ชั้นสูงบ้าง พลัดไปสู่อบายบ้าง พอไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต
ได้สร้างบุญก็ไปสู่สุคติโลกสวรรค์ วน ๆ เวียน ๆ กันไปอยู่อย่างนี้
ดังนั้น ชีวิตสุดท้าย คือ ชีวิตของนักบวช ชีวิตของพุทธบุตร ถ้าเป็นหญิง
ก็เป็นภิกษุณี ถ้าเป็นชายก็เป็นพระภิกษุ นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ชุดสุดท้าย
ฉะนั้นชุดนี้เป็นชุดที่ประเสริฐเลิศที่สุด ใครได้อยู่ในชุดนี้ต้องปลื้มอกปลื้มใจ
ทีเดียว เพราะว่ามนุษย์ในโลกนี้มีประมาณ 6-7 พันล้านคน ผู้ชายมีประมาณ
3 พันล้านคน ผู้หญิง 3 พันล้านคน ที่บวชได้ คือ ฝ่ายชาย แต่ก็บวชไมได้
ทั้งหมด แม้เป็นเทวดา ครุฑ นาค ยักษ์ คนธรรพ์ พรหม อรูปพรหม
ก็บวชไม่ได้ อย่างในพิธีอุปสมบท ลำดับแรก พระอุปัชฌาย์ต้องถามก่อนว่า
เป็นมนุษย์รึ ? ขนาดว่าเห็นเป็นมนุษย์ชัด ๆ เข้ามาในโบสถ์ ยังต้องถาม
ก็แปลว่า ถ้าไม่ใช่มนุษย์บวชไม่ได้ แม้เป็นมนุษย์ที่ต้อยโอกาสก็บวช
ไม่ได้ เป็นหญิงไปครึ่งหนึ่งแล้ว เป็นผู้ฉิง อีกเท่าไรก็ไม่รู้ ก็หมดสิทธิ์
ผู้ได้โอกาสที่จะบวชได้จริง ๆ มีไม่กี่คนในโลก ไม่คิดไม่แปลก
ยิ่งคิดยิ่งแปลก ดังนั้นผู้ที่บวช คือ ผู้ได้โอกาส ผู้ที่ไม่ได้บวชทั้งหมด คือ
ผู้ต้อยโอกาส ผู้มีบุญเท่านั้นจึงอยู่ในเพศของนักบวชได้ นี่เป็นความจริงแท้
แต่บางทีนักบวชบางรูปอาจจะลืมไป คิดว่าเราเป็นผู้ด้อยโอกาส เกิดมา
ยากจน มีชีวิตลำเค็ญ ไม่รู้จะไปทางไหน เขาเลยส่งเข้าวัด มองเผิน ๆ
อาจจะเป็นเช่นนั้น แต่มองลึก ๆ สิ คนจนมีมากมายในโลก คนรวย
ก็เยอะแยะในโลก แต่ไม่ได้บวช แปลว่า ต้องมีบุญมีบารมีข้ามชาติ ต้องมีบุญ
มีผังแห่งการบวชข้ามชาติมามาก บวชช่วงสั้นบ้าง บวชช่วงยาวบ้าง
บวชตลอดชีวิตบ้าง ต่อเนื่องกันมา
เพราะฉะนั้น เมื่อเรามาเกิดแล้ว จะเกิดจากไหนไม่สำคัญ
สำคัญว่า เกิดมาแล้ว ถึงเวลาต้องบวชเป็นสามเณร เป็นพระภิกษุอย่างนี้
จึงจะถือว่า เป็นผู้ได้โอกาส เป็นผู้มีบุญญาธิการที่สั่งสมมาตีแล้ว
ฉะนั้นจะต้องทำความเห็นใหม่ คิดผิดคิดใหม่ได้ ใครที่คิดว่าเรา
เป็นผู้ต้อยโอกาสแล้วมาบวช คิดใหม่ แต่คิดใหม่อย่าให้ผิด ต้องให้มีปีติ
และภาคภูมิใจ ในทุกครั้งที่ลืมตามาเห็นผ้ากาสาวพัสตร์ห่มครองกาย และแม้
แต่นอนหลับก็ต้องฝันให้เห็น ถ้าไม่ฝันก็จะต้องมีจิตสำนึก มีวิญญาณ
ของนักบวช นั่นแหละคือความปีติและภาคภูมิใจของเรา
ดูตัวอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นหลัก ความเป็นใหญ่เป็นโต
ใคร ๆ ก็ปรารถนากันทั้งนั้น สละแม้กระทั่งทรัพย์ อวัยวะ และชีวิต
เพื่อความเป็นใหญ่เป็นโต แต่พระองค์ทรงสละความเป็นใหญ่เป็นโต
ทรงเคยเป็นถึงพระเจ้าจักรพรรดิ* แต่ในที่สุด ก็เสด็จออกบวช แปลว่า
เพศนักบวชเหนือกว่าทุก ๆ เพศภาวะ นี่คือสิ่งที่เราควรจะปีติและภาคภูมิใจ
ถ้าคิดตรงนี้ไม่ออก ทำงานพระศาสนายาก การบวชก็ไม่มีความสุข
ถ้าคิดตรงนี้ออก สุขทุกคืนทุกวันเลย บวชเป็นพระ-เณรนี่สุขดีที่หนึ่งเลย
สุขมาก สุขทุกคืน สุขทุกวัน หลับตาก็สุข ลืมตาก็สุข สุขสองเวลาทั้งหลับตา
กับลืมตา หายใจเข้าก็สุข หายใจออกก็สุข
ดังนั้น เนื่องในวาระโอกาสที่ลูกสามเณรจะอุปสมบทอุทิศชีวิต
เป็นพุทธบูชาในครั้งนี้ จึงเป็นสิ่งที่ควรแก่การอนุโมทนาสาธุการเป็นอย่างยิ่ง
หลวงพ่อจึงขออำนวยพรให้การบวชครั้งนี้เป็นการบวชทั้งภายนอกและ
ภายใน โตยภายนอกได้ครองผ้ากาสาวพัสตร์ มีศีล 227 ข้อ และภายใน
ให้มีพระธรรมกายที่บริสุทธิ์ บริบูรณ์ ตัวยอธิศีล อธิจิต อธิปัญญา เป็นพระแท้
ที่โลกต้องการ
โอวาทหลวงพ่อธัมมชโย
17 พฤษภาคม พ.ศ. 2549
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลและรูปภาพ
สาธุค่ะ
ตอบลบน้อมกราบสาธุ สาธุ สาธุครับ
ตอบลบ🏵️🌼🌺🌸💮🌸🌺🌼🏵️
น้อมกราบอนุโมทนาบุญกับโอวาท
ตอบลบคำสอนและธรรมทานอันทรงคุณค่า
จากหลวงพ่อธัมมชโย #คุณครูไม่ใหญ่
ด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับ
ขอให้หลวงพ่อ มีสุขภาพพลานามัย
สมบูรณ์แข็งแรง โรคภัยไข้เจ็บหากมี
อยู่ ขอให้มลายหายสูญในบัดดล
จักได้เป็นร่มโพธิ์ทอง เป็นเนื้อนาบุญ
นำพาชาวโลกสร้างบุญ สร้างบารมี
ไปตราบนานเท่านานด้วยครับ สาธุครับ
🏵️🌼🌺🌸💮🌹🌷🌹💮🌸🌺🌼🏵️