อานิสงส์แห่งบุญ : การตักบาตรพระนานาชาติ 10,000 รูป จังหวัดสงขลา

อานิสงส์แห่งบุญ : การตักบาตรพระนานาชาติ 10,000 รูป 

ที่หาดใหญ่ จังหวัดสงขลา วันที่ 20 สิงหาคม 2566

 
    ทำบุญสงเคราะห์โลก อานิสงส์น้อยกว่าทำบุญในแหล่งเนื้อนาบุญแต่เราก็ต้องทำควบคู่กันทั้งสองอย่าง
 
    แต่ถ้าถามว่า อย่างไหนได้มากกว่า?
    ก็ต้องในแหล่งเนื้อนาบุญ
    แต่ถามว่า ควรทำสิ่งใด?
    ก็ต้องทำทั้งสองอย่าง
 
    “บุญ” จะช่วยให้เรามีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติเป็นอุปกรณ์สร้างบารมีต่อไปในภพเบื้องหน้า
 
    เรายังต้องเวียนว่ายตายเกิดกันอีก โดยเฉพาะเรามีมโนปณิธานที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ซึ่งการที่จะไปอยู่ตรงนั้นได้ต้องมีบุญบารมีมาก
 
    บารมี ๑๐ ทัศ หรือ ๓๐ ทัศ จะได้มาก็ต้องสร้างเอง ทำแทนกันไม่ได้บุญหล่นทับไม่มี และต้องทำตอนมีกายมนุษย์ เพราะกายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้เต็มที่
 
    ตอนนี้เรามาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว แต่อุปกรณ์การสร้างบารมีของเรายังไม่พร้อม ให้เราสังเกตว่า ปัจจุบันครอบครัวของเราเป็นอย่างไรสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างไร สมัครพรรคพวกพี่น้องเพื่อนฝูงเป็นอย่างไรเราขาดตกบกพร่องอะไร
 
    รูปสมบัติ ของเราในชาตินี้ ไม่เฉพาะแต่ความงาม แต่หมายถึงความแข็งแรงด้วย ยังพร่องกันอยู่ เราจะต้องเติมเต็มสิ่งเหล่านี้ให้สมบูรณ์
 
    ทรัพย์สมบัติ ก็เช่นเดียวกัน มีเนื้อนาบุญ มีศรัทธา แต่ขาดโภคทรัพย์สมบัติ ความตั้งใจของเราก็จะไม่สมหวัง เพราะฉะนั้นการมีโภคทรัพย์สมบัติ จึงมีความจำเป็นกับเรามาก ที่จะทำให้เราสร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย อย่างง่ายดาย
 
    คุณสมบัติ คือ ดวงปัญญาที่จะเข้าใจชีวิตทั้งทางโลกและทางธรรมเข้าใจในศาสตร์ทุกศาสตร์
 
    ดังนั้น บุญทุกบุญจึงต้องสั่งสมให้มาก ๆ เราจะได้ถึงพร้อมด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข และวิชชาธรรมกาย เป็นต้น
 ธรรมเทศนาให้ไว้ ณ วันที่ ๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ 

 

แฟ้มภาพการตักบาตรพระนานาชาติ 10,000 รูป ที่จังหวัดสงขลา วันที่ 20 สิงหาคม 2566

 

 

ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลและรูปภาพ 

 : จากหนังสืออีบุคชุดคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่2 

: และรูปภาพจากบล็อกภาพดีๆ 072

การตักบาตรพระ ๑๐,๐๐๐ รูปที่หาดใหญ่ : โลกนี้คือที่สำหรับสร้างบารมี

 ชีวิตลิขิตได้ : โลกนี้คือที่สร้างบารมี

 

โลกนี้คือที่สำหรับสร้างบารมี
การ ถวายมหาสังฆทาน ถวายไทยธรรม เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่
เพราะพระเถรานุเถระแต่ละรูปนั้นท่านได้สั่งสม

บุญ บารมีมายาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน บำเพ็ญเนกขัมมบารมี เรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ หลายรูปเป็นผู้มีทั้งคุณธรรม และคุณวิเศษในตัว เพราะฉะนั้นนะ เราได้ถวายถูกเนื้อนาบุญ ถูกทักขิไณยบุคคล บุญจึงจะนับจะประมาณมิได้

บุญบารมีทั้งหมด ตั้งแต่ปฐมชาติที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ สร้างบุญบารมีเรื่อยมา นับภพนับชาติไม่ถ้วน จนกระทั่งถึง ปัจจุบันนี้ บุญล่าสุดที่เราทำผ่านมา รวมเป็นกระแสธารแห่ง ความบริสุทธิ์ที่มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพ ขจัดทุกข์โศกโรคภัย กิเลสอาสวะ อวิชชา ความโลภ ความโกรธ ความหลง นิวรณ์ ทั้ง ๕ วิบากกรรม วิบากมาร ที่ทำให้เกิดเป็นอุปสรรคในการ ดําเนินชีวิตของเรา ให้ละลายหายสูญไปให้หมด เหลือแต่ ความบริสุทธิ์ ที่ผุดเกิดขึ้นในกลางกายฐานที่ ๗ เป็นดวงสว่าง กลมรอบตัว เหมือนดวงแก้วกายสิทธิ์ ขนาดเล็กเท่ากับดวงดาว ในอากาศ เช่นดาวพระศุกร์หรือดาวประจำเมือง เป็นต้น ขนาดกลางเท่ากับพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ ที่ปราศจากหมู่เมฆ ขนาดใหญ่ก็ขนาดพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน มีความสว่างไสว แล้วก็ใสบริสุทธิ์ ประดุจเพชรลูกที่เจียระไนแล้ว ไม่มีตำหนิ ไม่มีขีดข่วนคล้ายขนแมว ทั้งใส ทั้งบริสุทธิ์ ทั้งสว่าง เป็นแสงแก้วที่เนียนตา ละมุนใจ ไม่เคืองตาเคืองใจเหมือนเรา ลืมตาดูดวงอาทิตย์

ความสว่างไสวที่ปรากฏเกิดขึ้น เป็นความบริสุทธิ์เบื้อง ต้นของเรา ซึ่งเป็นต้นทางสายกลางที่จะไปสู่อายตนนิพพาน แล้วจะเข้าถึงที่พึ่งที่ระลึกภายใน คือ ถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ซึ่งเป็นแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา เป็นที่พึ่งที่ ระลึกของเราอย่างแท้จริงเปลี่ยนแปลงมาอิสระ พ้นจากการบังคับบัญชาของ พญามาร เป็นแหล่งกำเนิดของความสุข ที่จีรังยั่งยืนเป็นอมตะ พระรัตนตรัยนี่แหละเป็นแก่นของพระพุทธศาสนา เป็นที่พึ่ง ที่ระลึกของเรา และสรรพสัตว์ทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่ง ที่ระลึกเท่านี้หรือยิ่งกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว อยู่ในเส้นทางสายกลาง ที่มีจุดเริ่มต้นเป็นดวงใสๆ บริสุทธิ์ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว ได้ชื่อ ว่าเห็นความบริสุทธิ์ของเส้นทางสายกลางภายใน ที่เรียกว่า อริยมรรค ทางของพระอริยเจ้า หรือเรียกว่า วิสุทธิมรรค หรือ วิมุตติมรรค ทางแห่งความหลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาส ของพญามาร ตั้งแต่หลุดพ้นความทุกข์เรื่อยไปเลย ตามลำดับ

กิเลสขั้นหยาบจนกระทั่งถึงขั้นละเอียด จะหลุดพ้นได้ เมื่อเราเข้าไปสู่เส้นทางสายกลางภายใน ด้วยวิธีหยุดใจของ เราไว้ที่จุดกึ่งกลางของดวงธรรม เบื้องต้นของความบริสุทธิ์ ภายใน

บุญนี้เป็นสิ่งที่เราจะต้องสั่งสมเอาไว้ให้มากๆ ซึ่งเรา ทราบกันดีอยู่แล้วว่า ถ้าบุญบารมีมาก อุปสรรคก็มีน้อย ถ้า บุญบารมีน้อย อุปสรรคของชีวิตก็มีมาก เราจะสร้างบารมีได้ สะดวกสบายก็จะต้องอาศัยเสบียง อาศัยสมบัติ มหาสมบัติยิ่งมีมากเท่าไร ก็ยิ่งอำนวยความสะดวก ในการสร้างบารมีให้ครบถ้วนบริบูรณ์ ๓๐ ทัศ เช่นทรัพย์ จะได้มานั้น จะต้องได้จากการสร้างมหาทานบารมี การสร้าง มหาทานบารมีจะมีได้ ก็ต่อเมื่อเอาชนะความตระหนี่ในใจ ความหวงแหนเสียดายทรัพย์ เอาชนะให้ได้ แล้วก็ทำถูกหลัก วิชชา ตามคําสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุญนั้นจึงจะ เกิดขึ้นกับเรา

โลกใบนี้เป็นโลกสำหรับการสร้างบารมี ซึ่งมีเวลาจำกัด มาก เพราะฉะนั้น เราจะต้องใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นประโยชน์ ต่อการสร้างบารมี ให้สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์มาพบ พระพุทธศาสนา พบวิชชาธรรมกาย ซึ่งเป็นวิชชาที่จะทำให้ เราพ้นจากบ่าวจากทาสของพญามาร ทำบุญในยุคที่มีพระ พุทธศาสนา วิชชาธรรมกายดังกล่าวนี้ เราจะได้บุญมากเป็น พิเศษ มากกว่าในยุคอื่นที่ไม่มีพระพุทธศาสนา ไม่มีวิชชา ธรรมกาย เรามาเกิดในยุคนี้ก็ถือว่าเป็นบุญลาภของเรา เรา จะต้องใช้โอกาสที่มีนี้สั่งสมบุญบารมีของเราให้เต็มที่ ทำให้สุด กำลังสุดชีวิตไปเลย แล้วต้องสละทั้งทรัพย์ อวัยวะ และชีวิต ทั้ง ทำด้วยตัวเอง และชวนคนอื่นมาทำด้วย อย่างนี้ถึงจะเดินตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและบัณฑิตนักปราชญ์ ในกาลก่อน ทำอย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา

ชีวิตหลังจากตายแล้วในสัมปรายภพ ไม่มีมีการทำ มาค้าขาย มีแต่การเสวยผลแห่งการกระทำของเรา เพราะฉะนั้น ให้ใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ด้วยการสร้างบารมี

มีผู้ไม่รู้อย่างนี้อีกเยอะแยะมากมายก่ายกองทีเดียว ที่ รอคอยพวกเราอยู่ ถ้าเราไม่ทำหน้าที่ตรงนี้ก็น่าเสียดาย ที่ เพื่อนมนุษย์อีกมากไปอบายโดยที่ไม่รู้ตัว ฉะนั้นเราไปทำ หน้าที่ตรงนี้ เท่ากับชี้หนทางสวรรค์ให้เขา แล้วก็ให้เขาสับ เปลี่ยนโลกียทรัพย์เป็นอริยทรัพย์ ที่สามารถนำติดตัวไปใน ภพเบื้องหน้า ให้มีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไป ให้ได้สร้างบารมีขึ้นไปเรื่อยๆ เท่ากับช่วยชี้ทางสวรรค์ และความสว่างของชีวิต จนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง
เรียงเรียงธรรมเทศนาไว้ ณ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๕ 

 

แฟ้มภาพการตักบาตรพระ ๑๐,๐๐๐ รูป ที่หาดใหญ่ วันที่ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๖๖

 ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลและรูปภาพ 

: ภาพจากภาพดีๆ 072 

: เนื้อหาธรรม จากหนังสืออีบุคชีวิตลิขิตได้

ปลูกฝังศีลธรรมและวัฒนธรรม : ชีวิตลิขิตได้ - เวลาในโลกนี้มีจำกัด

เวลาในโลกนี้มีจำกัด

 

เราจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกไม่นานเท่าไรนะลูกนะ เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน เดี๋ยวก็จะหมดเวลาไปแล้ว ใช้วันเวลาและทรัพยากรที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ในการสร้าง บารมีให้เต็มที่นะ
 
สิ่งใดที่เราได้ให้ คือนำออกด้วยการบริจาค ฝากฝังไว้ ในวัตถุอันเลิศ คือ ทักขิไณยบุคคล สิ่งนั้นก็เป็นของเรา สิ่ง ใดที่เรายังไม่ได้ให้ ไม่ได้บริจาค ยังไม่ได้นำออก สิ่งนั้นก็ยัง ไม่ได้เป็นของเรา เหมือนไฟไหม้บ้าน เพิ่งไหม้บานประตูหน้าต่าง เรานำตู้ โต๊ะ เตียง ตั๋ง เสื้อผ้า ออกมาได้แค่ไหน เราก็นำไป ใช้ได้ ส่วนไหนเราไม่ได้นำออกมา ก็ถูกไฟไหม้ไป เอามาใช้ ไม่ได้
 
ชีวิตเราถูกความแก่ ความเจ็บ ความตาย ประดุจไฟที่เผาลนเราอยู่ตลอดเวลา เรือนกาย เรือนใจนี้ จึงมีแต่วันเสื่อม สลายไปเรื่อยๆ เพราะฉะนั้นสิ่งไหนที่เราได้นำออกหรือบริจาค สิ่งเหล่านั้นจึงเป็นของเราอย่างแท้จริง ที่จะนำติดตัวไปใช้ใน สัมปรายภพ และในภพเบื้องหน้าที่จะได้ลงมาเกิดในเมืองมนุษย์อีก
 
ที่เรายังไม่ได้เอามาใช้ เราก็ได้ดูแต่ในปัจจุบันนี้ ถ้า เราตายเมื่อไรก็ตกไปเป็นของคนอื่น อย่าไปหวังให้คนอื่นเขา ทำบุญอุทิศส่วนกุศลมาให้เราเลย แม้เขาทำให้ ก็จะได้ไม่เท่า ที่เราทำเอง ทำเองนะบุญได้เต็มที่มากมายมหาศาล แต่ที่ เขาทำให้ เราจะได้แค่นิดหน่อย เราได้เศษ เขาได้ส่วน ส่วน แห่งบุญเขาเอาไป แต่เศษบุญนะ ยกให้เรา
 
เพราะฉะนั้น ต้องศึกษาให้เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องของชีวิต และการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์ต่อชีวิต ทั้งในปัจจุบัน ในสัมปรายภพ และในอนาคตกาลไปจนสุดทาง สายกลาง ถึงที่สุดแห่งธรรม ต้องมองให้ไกลๆ นะลูกนะ
 
ความหวงแหนทรัพย์กับการไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่อง ราวของชีวิต และการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ มันทำให้เรามองสั้นเหมือนคนสายตาสั้นที่ไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ หรือไม่ได้ใส่แว่น ก็จะเห็นอะไรที่มันสั้นๆ มองไปไม่ค่อยได้ไกลเท่าไร
 

เพราะฉะนั้น ถ้าเราได้ศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องราว ของชีวิต ซึ่งมันสลับซับซ้อนมาก เราก็จะได้รู้จักใช้ทรัพยากร ที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ต่อการสร้างบารมี เช่นเดียวกับพระบรม โพธิสัตว์ทั้งหลาย ทั้งอนิยตและนิยตโพธิสัตว์ในกาลก่อน 

เรียงเรียงเทศนาธรรมไว้ ณ วันที่ ๓๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๔  

ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลและรูปภาพ 

• รูปภาพจากภาพดีๆ 072 
• ข้อมูลจากหนังสืออีบุค คู่มือการปลูกฝังศีลธรรมบ้านกัลยาณมิตร ชุด ชีวิตลิขิตได้ จากเว็บ https://www.dhamma01.com/book/126