เรื่องเล่าตามกาลเวลา: วันนี้วันพระ : ประธานกฐินครั้งแรกของโลก อายุ 80 ปี EP.1

วันพฤหัสบดีที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2564

วันนี้วันพระ : ประธานกฐินครั้งแรกของโลก อายุ 80 ปี EP.1

วันนี้วันพระ : วิธีสร้างกำลังใจ...ไม่มีที่สิ้นสุด

ธรรมะจากห้อง Zoom : ธรรมะเทศนา โดย หลวงพ่อทัตตชีโว

ประธานกฐินครั้งแรกของโลก : ตอน ความจริงในการซื้อที่ 2,000 ไร่สร้างวัด
ออกรายการวันที่ 5 กันยายน 2564
ห้อง Zoom DMC และทุกห้อง และ ช่อง GBN LIVE

หลวงพ่อทัตตชีโว ท่านได้เล่าถึง คำสั่งของหลวงปู่(สด จันทสโร) ให้ไว้กับคุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ถอดเป็นบทความได้ ดังว่า...

หลวงพ่อทัตตชีโว กล่าวว่า : ตอนนี้ก็เดือนนึงได้พบกันทีนะ ก็อยากจะฝากพวกเราเอาไว้ว่า ทั้งโลกขณะนี้สิ่งที่ทุกคนต้องการทั้งเด็กผู้ใหญ่ คือกำลังใจ กำลังใจบางคนต้องรอให้ผู้อื่นให้ แต่ว่าสำหรับพวกเราแล้วไม่รอให้ใครมาให้ ต้องให้ตัวเอง แล้วก็ต้องผลิตเยอะๆเอาไปแบ่งให้ผู้อื่นเขาด้วย รอให้คนอื่นมาให้กำลังใจนะไม่ใช่เราล่ะ เราต้องให้กำลังใจตัวเอง เราก็ให้กำลังใจผู้อื่น

ก็ให้ใครมั่ง ให้ทั่วทั้งโลกเลย นี่คือหน้าที่ของเรา เหมือนอะไร ก็เหมือนดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ไม่รอให้ดาวดวงใดมาช่วยให้กำลัง แต่ว่าดวงอาทิตย์ผลิตกำลังขึ้นในตัวเอง แล้วก็ส่องแสงส่งกำลังเป็นความอบอุ่นเป็นความสว่างเป็นความหวังไปให้กับสรรพสัตว์ทั่วโลก ดวงอาทิตย์ดวงตะวันก็เป็นอย่างนี้ ที่นี่ถามว่า แล้วเราจะผลิตยังไง แล้วเราจะเอากำลังมาจากไหน ที่จะมาให้กับตัวเอง ที่จะให้กับชาวโลก

ตรงนี้ก็ขอให้พวกเราได้ระลึกถึงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของหลวงปู่ของเรา พระผู้ปราบมาร ของคุณยายของเรา ของครูไม่ใหญ่ของเรา เพราะทุกคำที่ท่านฝากเอาไว้ให้กับพวกเรานั้น เป็นคำที่ให้พวกเราเอามาใช้สร้างกำลังใจทั้งสิ้น ตรงนี้ต้องทำความเข้าใจ หลวงปู่ของเราก็บอกว่า ถ้าจะสร้างกำลังใจให้เยี่ยม หยุดเป็นตัวสำเร็จ ทำไมสำเร็จก็เพราะทำให้เกิดกำลังใจยังไม่มีที่สิ้นสุด งานหลวงปู่สั่งเอาไว้อย่างนี้ ครั้นเมื่อมาถึงคุณยาย

หลวงปู่สั่งคุณยายเอาไว้ว่า….ให้เอาวิชชาธรรมกายไปให้ทั่วโลกนะ

เพราะว่าหลวงปู่ไปค้นเอาวิชชาธรรมกายมาแล้ว ค้นมาแล้วตั้งใจจะเผยแผ่ให้ชาวโลก จะได้ช่วยชาวโลกให้รู้จักสร้างกำลังใจให้กับตัวเองตามหลวงปู่ท่าน แต่ว่ามารมากันเอาไว้ก่อน มากันยังไง มันเอาสงครามโลกครั้งที่ 2 โยนเข้ามาในโลกนี้ แล้วก็แปลกซะด้วย เขาก่อสงครามกันอยู่ต่างประเทศ แต่สงครามกับหนักหนาสาหัสกันอยู่ในเมืองไทย ระเบิดลูกใหญ่ๆมันก็ลงล้อมรอบวัดปากน้ำ สะพานพุทธยอดฟ้า โดนพังเป็นแถบ แล้วก็รอบวัดปากน้ำโดนถล่มทลายก็ไม่รู้เท่าไหร่ ลูกใหญ่จริงๆมันก็จ้องจะมาลงที่นั่นแหละ แต่ว่าบุญ บุญของผู้ที่ร่วมกันทำวิชชาธรรมกาย ก็เลยปัดเป่าไป ไปลงประเทศอื่น เราก็เล่นรอดตัว

เห็นป่าเห็นทะเลเป็นเมือง เห็นเมืองเป็นป่าเป็นทะเล

เพราะสงครามโลกครั้งที่ 2 นี้ ที่ยืดเยื้อทำให้หลวงปู่ของเรา แม้ค้นพบวิชชาธรรมกายแล้ว แต่ว่า พระสงฆ์โดยเฉพาะตัวของหลวงปู่เอง แถบจะออกไม่พ้นวัด ต้องมานั่งทำวิชชาปัดลูกระเบิดให้มันพ้น ๆไปจากแผ่นดินไทย ให้เห็นบ้านเห็นชุมชนเป็นป่าเป็นทะเลไป เห็นป่าเห็นทะเลเป็นชุมชน ระเบิดเลยไม่ลงตรงเป้าหมาย เราก็เลยพอรอดกันไป ถึงกระนั้นเวลาที่เสียไปหลายปีทำให้ตัดเวลาในการเผยแผ่วิชชาธรรมกายของหลวงปู่ ครั้นทั้งสิ้นสงครามแต่ละประเทศก็ต้องหันหน้ามาบูรณะประเทศ เพราะฉะนั้นใครจะมาสอนอะไร ไม่ฟังแล้ว ก็ต้องบูรณะประเทศก่อน กว่าจะบูรณะประเทศได้สำเร็จแต่ละประเทศ ๆ ไม่เว้นแม้แต่ประเทศไทย

หลวงปู่ของเราผู้ค้นคว้าวิชชาธรรมกายเอามาปราบมาร ทีมงานของท่านซึ่งมีคุณยายของเรา คุณยายอาจารย์ของเรา เป็นต้น อายุมากขึ้น ทีมงานทั้งหมดอายุมากขึ้น มารเก่งนะมันมาทำเอาเสียเสียงานไปครั้งหนึ่งแล้ว คุณยายพาพวกเรามาสร้างวัดพระธรรมกายตามคำสั่งที่ได้รับจากหลวงปู่ เตรียมเลย เตรียมจะเอาวัดพระธรรมกายที่ช่วยกันสร้างมาด้วยความเหนื่อยยากจากทุ่งนาฟ้าโล่งไม่มีอะไรเลย มีแต่ทุ่งโล่งๆจริงๆ เมื่อคุณยายพาพวกเรามายืนอยู่ที่กลางท้องนาในพื้นที่ 196 ไร่นี้ ยืนอยู่ที่กลางท้องนา แต่โน้น มองออกไปเห็น Super Highway ไม่มีอะไรขวางเลย มันโล่งไปหมด ก็ทุ่งนาฟ้าโล่งจะให้มีอะไร เห็นสิบล้อเห็นรถบัสมันวิ่งอยู่ไกลๆ แล้วเราก็ช่วยสร้างกันมา จนกระทั่งกลายเป็นวัดพระธรรมกาย 2500 ไร่ พร้อมที่จะให้ผู้มีบุญนักสร้างบารมีทั้งหลายมานั่งฟังเทศน์ มานั่งสวดมนต์ภาวนา มาประกอบพิธีกรรมทางพระพุทธศาสนา จะจุดโคมบูชาพระรัตนตรัยวันไหนก็ตามที จะเอามาเป็นแสนก็ได้สบายๆ อย่างสภาธรรมกายที่หลวงพ่อกำลังนั่งคุยกับพวกเรานี้ กว้าง 400 เมตร x 600 เมตร 400 * 600 ก็ 240,000

เพราะฉะนั้นแค่สภาธรรมกาย แค่ชั้นบนก็จุได้ละ 200,000 คน 240,000 ตารางเมตร เว้นที่ว่างเอาไว้ให้เดินมั่ง ที่นั่งที่ว่างระหว่างบุคคล เพราะฉะนั้นหน้า 200,000 คนนี้สบายๆ ชั้นล่างเอาไว้บริการเป็นห้องน้ำห้องท่า เป็นโน้นเป็นนี่ เอาเถอะจะแบ่งไปจอดรถจอดไว้ แต่ว่าถ้าจะเพิ่มเข้าไปนั่งอีกสัก 50,000 ก็ไม่ได้ยากอะไร ไม่มีวัดไหนในประเทศไทยเขาเตรียมเอาไว้ให้อย่างนี้ แต่คุณยายก็นำพวกเรามาเตรียมเอาไว้ ไม่ใช่มาเตรียมเอาไว้ให้หลวงพ่อ และเตรียมไว้เพื่อคุณยายเท่านั้น แต่ท่านเตรียมไว้ให้นักสร้างบารมีรุ่นต่อๆกันไปแบบนี้ ได้มาใช้สร้างบารมีให้กันเต็มที่ คุณยายนำพวกเรามาสร้างวัดอายุ 60 กว่าแล้ว ตอนนั้นสร้างในพื้นที่ 196 ไร่ แต่ว่าเมื่อถึงเวลาขยายเป็น 2500 ไร่เพื่อเตรียมรับนักสร้างบารมีอย่างพวกเรา ที่กำลังตามมา คุณยายอีกเหมือนกันเมื่ออายุ 80 ปีไม่ใช่ 50, 60 นะ เมื่ออายุ 80 ปี ฟังให้ดี ท่านขอรับภาระหน้าที่เป็นประธานกฐินครั้งแรก ท่านขอรับหน้าที่นี้ เพื่อ….

1. ปรารถนาเป็นบุญใหญ่เป็นเสบียงใหญ่ติดตัวท่านไปด้วย ติดตัวไปทำไมล่ะ ก็ได้เตรียมเอาไว้ภพเบื้องหน้าจะไปสร้างวัดให้มันใหญ่กว่านี้ขึ้นไปอีก ไว้ให้พวกเรา

2. ในเวลาเดียวกันก็เป็นการให้พวกเราในยุคนี้ มีโอกาสได้ที่ 2,500 ไร่ อย่างสมบูรณ์เต็มรูปแบบ เพราะอะไร วันนี้ถือโอกาสเรียนให้พวกเราทราบว่า เราก็จะได้รู้ว่าความเหนื่อยยากที่ผ่านมาเป็นอย่างไร เราจะได้มีกำลังใจที่จะเดินหน้ากันต่อไป ไม่ได้ประหวั่นอะไรกับ covid

ทำไมล่ะ ก็รับทราบเอาไว้ว่า เมื่อขยายที่ 2,000 ไร่ออกไป ตรงนี้ก็ถามว่ามีตังค์ไหม ก็ต้องบอกตรงๆว่าไม่มี แต่ว่ารู้ว่านักสร้างบารมีรุ่นหลังคือพวกเรา อย่างไรก็มากันแน่ ก็ต้องเตรียมไว้ให้เราทั้งๆที่ไม่มีเงินในกระเป๋า อันนี้ต้องพูดกันก่อน ถามว่ามีให้ไหม แล้วทำไมต้องสร้าง ก็รู้ว่าพวกเราจะมา เมื่อรู้ว่าพวกเราจะมา ก็ต้องสร้าง เราก็รู้ด้วยว่าต่อไปเบื้องหน้าก็พื้นที่นี้แหละเหมาะเหลือเกิน ที่จะเป็นที่รวมนักสร้างบารมี ไม่เฉพาะนักสร้างบารมีในประเทศไทย แต่เป็นทั้งโลกและต้องมาที่นี้ ถ้ารักจะสร้างบารมีจริง ต้องมาที่นี่ เห็นอย่างนั้นก็เลยต้องกัดฟันสร้างให้ได้ หลวงพ่อยังจำได้เพราะใบบอกบุญครั้งนั้นหลวงพ่อเป็นคนเขียนเอง (สาธุ) จำได้ว่าบอกบุญเป็นตารางวา ตารางวาละ 62 บาท 50 สตางค์ เพราะเขียนกับมือคำนวณด้วยตัวเอง

ก็เอาความจริงมาบอกลูกหลานของพวกเราที่เกิดตามมาในภายหลัง วัดที่มีตามที่ต่างๆน่ะไม่พอให้ลูกหลานของเราหรอก เพราะว่าวัดต่างๆที่มีอยู่ล้วนเป็นวัดเล็กๆ เหมาะจะไว้เป็นที่อบรม ประชาชนในหมู่บ้านนั้น ตำบลนั้น เหมาะที่สร้างบุญสร้างกุศล แต่ไม่เหมาะที่จะประชุมชาวพุทธมาร่วมกันสร้างบารมีพร้อมหน้าพร้อมตากันให้เกิดเป็นพลังบุญ เป็นพลังบุญที่ยิ่งใหญ่สำหรับต่อสู้กับกิเลส ต่อสู้กับโรคภัยทั้งหลาย ที่จะมาคุกคามกับโรคของโลกมนุษย์ตอนนี้ บอกเขาไปอย่างนั้น

เพราะฉะนั้นให้มาช่วยกันสร้าง ทั้งๆที่ไม่มีเงิน ต้องมาพูดเรื่องนี้ทำไม ต้องการจะฝากเอาไว้กับลูกหลานไทยในยุคนี้และยุคหน้าว่า ฝากลูกหลานไทย ฝากกับนักสร้างบารมีทั้งหลายในภายหน้าว่า ไม่ว่าจะทำอะไรขอให้เอาเป้าหมายเป็นหลัก มองประโยชน์ให้ชัด อุปสรรคถือว่าไม่มี เรามองเห็นประโยชน์ชัด สร้างไป ไม่มีอะไรก็ต้องสร้างให้ได้ กระดาษแผ่นนั้นที่เขียนใบบอกบุญ แผ่นเดียวก็ไม่โต ที่เขียนบอกบุญไป ก็บอกให้ครบทุกเรื่องทุกราวว่าทำไมต้องสร้าง แล้วจะสร้างอย่างไรเป็นขั้นเป็นตอน ต้องให้เข้าใจกันง่ายๆด้วย เพราะว่าวัดขนาดนี้ไม่เคยมีในแผ่นดินไทย เมื่อจะสร้างก็ต้องทำความจริงมาแจงกันให้เข้าใจตรงกันก่อน ฝากไว้ถ้าต้องการได้กำลังใจต้องเอาความจริงมาแจกจ่าย ความไม่จริง อย่าเอามา กำลังใจมันต้องได้ความจริงของสิ่งที่จะทำมาก่อน แล้วมันจึงจะมองออกว่าความจริงของสิ่งนั้นๆเมื่อทำแล้ว จะเกิดประโยชน์ขึ้นมาอย่างไร

ความจริงในการขยายพื้นที่ 2,000 ไร่

การคิดเป็นขั้นเป็นตอน ความจริงคือ พื้นที่ 2000 ไร่ ขั้นต้นที่ขยายมานี้ ถ้าสร้างขึ้นมาแล้ว ได้สภาที่เป็นที่ประชุม นั่งฟังเทศน์กันเป็นแสน ๆ อย่างนี้ รูปร่างหน้าตาทำนองนี้ แล้วมันจะเกิดประโยชน์กับลูกหลานของเรา นักสร้างบารมีของเราที่จะมาเกิดในโลกนี้ต่อไป

จะมีประโยชน์อย่างไรบ้าง ยังไม่พอชี้ให้ชัดด้วยว่านอกจากมีศาลาฟังเทศน์ที่จุคนได้เป็นแสน ๆ ยังจะมีเจดีย์ด้วยที่จะให้มาประกอบพิธีกรรม ไม่ต้องกว้างไม่ต้องใหญ่นักเอาแค่จุคนได้สักล้านนึงก็พอ เอาความจริงมาบอกอย่างนี้ และเมื่อบอกไปแล้วได้ความจริงกันไปแล้ว ไม่อำพะนำกับใคร ก็มีทั้งผู้ที่มีปัญญา มีบารมีข้ามภพข้ามชาติมากพอ และเคยสร้างบุญสร้างบารมีร่วมกันมาหลายชาติแล้ว พอรับทราบข่าวเข้า ดีใจมาร่วมกัน

แล้วมีคนที่ไม่เห็นด้วยไหม มี แล้วทำอย่างไร เขาจะทำอย่างไร นอกจากไม่เห็นด้วยไม่ทำบุญด้วย มีให้เราด้วยอะไร ด่าสิ เขาก็ด่าเขาก็ว่า จะอยากใหญ่อยากดังอะไรก็แล้วแต่ มีมาพร้อมสารพัด เดินขบวนต่อต้านก็มี นอกจากเดินขบวนต่อต้านแล้วยังยกพวกมาทำร้ายคนของเราในวัดนี้ด้วย เขาทำกันอย่างนี้ สำหรับผู้ที่เขาตามไม่ทัน โกรธไหม ก็ไม่ได้โกรธอะไร แต่รู้สึกว่า น่าจะทำได้เสร็จเร็วกว่านี้

รู้สึกยังไงเหรอ ไม่ใช่โกรธ แต่นึกว่าความรู้ความสามารถในการพูดในการแสดงในการแจ้งความจริงให้กับชาวโลก เรายังดีไม่พอ ถ้าดีพอเขาคงเข้าใจแล้วมาช่วยเรา แต่ว่าเมื่อมีคนมาต่อต้านอย่างนี้ก็แสดงว่าเรายังดีไม่พอ กลายมาเป็นว่ามาให้กำลังใจเราว่าต้องสร้างบารมีให้ยิ่งขึ้นไป ต้องฝึกฝนทั้งการพูด ฝึกฝนทางสมาธิ ฝึกฝนทางจิตใจให้มันเข้มแข็ง ให้มั่นคงยิ่งๆขึ้นไป

อันนี้ก็ถือโอกาสมาเล่าให้ฟังเพราะโดนครั้งนั้น หนังสือพิมพ์เขาก็กระหน่ำ ไม่เห็นด้วย วิทยุเขาก็กระหน่ำ สมัยโน้น IO ยังไม่มี แต่เคยตาม ตามไปดูสิหัวหน้าที่นำในการเดินขบวนต่อต้านในการสร้างวัดพระธรรมกาย มาจากไหนบ้าง ตามไปข้างหลังเงียบๆก็ปรากฏว่าก็หายไปในสถานที่ราชการบางแห่ง ก็ไม่ว่ากัน นึกแต่ว่า ไม่เป็นไร เขามาช่วยเตือนให้เราว่าเราจะต้องฝึกความสามารถความรู้ แล้วก็ฝึกธรรมะให้มากกว่านี้ เพื่อจะเอามาชี้แจงให้ชาวโลกเขาได้ตามทันนึกแค่นี้ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาสร้างกันมา จนกระทั่งมาเป็นวัดพระธรรมกายอย่างที่เราเห็นนี้